ยุทธการค้าหมา

 พอผูกเรือหางยาวกับเสาเสร็จ ธงปีนขึ้นจากท่าน้ำไปยังร้านกาแฟริมคลองทันที เป็นครั้งแรก
ที่อาชีพค้าของเก่า นำธงให้มากว้านหาซื้อของเก่าที่นี่ ตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ เขาจะออกตระเวนไป
ยังชาวบ้านถิ่นฐานไกลคมนาคม เพื่อกว้านซื้อของเก่า ของเก่าของเขามีตั้งแต่ของสะสมถึงของ
กลางเก่ากลางใหม่ ที่เอาไปซ่อมแซมได้อีก ในวันเสาร์อาทิตย์ เขาจะเปิดแผงขายที่สวนจตุจักร
ส่วนของชนิดที่เกรดต่ำหน่อย เขาจะไปตั้งขายที่คลองถมในเช้าวันอาทิตย์

 ธงบอกเพื่อน ๆ ว่าอาชีพของเขาคือการซื้อของจากคนที่เห็นว่าราคาต่ำ ไปขายให้กับคนที่เห็นว่า
มีราคาสูงกว่า ความสำเร็จของเขา จึงขึ้นอยู่กับการเจรจาการซื้อขาย เวลาซื้อต้องทำประหนึ่งของ
นั้นไม่มีราคา เวลาขายต้องทำให้เห็นว่าของนั้นมีราคาสูง เวลาซื้อต้องทำเหมือนไม่อยากได้ เวลา
ขายต้องทำเหมือนไม่อยากขาย และเมื่อบวกกับศิลปะการแสดงอีกนิดหน่อยให้สมจริง ธงพบว่า
อาชีพนี้ได้เลี้ยงเขาและครอบครัว ให้พอมีพอกินมาเป็นเวลานับสิบปี

 ร้านกาแฟที่ธงเข้าไป เป็นบ้านไม้ริมคลองชั้นเดียว ด้านหน้านอกจากจะขายเครื่องดื่มแล้ว ยังมี
ของกินของใช้กระจุกกระจิกขายอีกด้วย

 ธงยังจำได้ดีถึงร้านลักษณะเดียวกันที่นครชัยศรี ที่เขาไปเมื่อหลายปีก่อน เขาพบไฟแช็กเบนซิน
เก่าเก็บ ทำจากออสเตรียสมัยสงครามโลกเพิ่งเสร็จ ยี่สิบกว่าอันวางกองคลุกฝุ่นอยู่หน้าร้าน เจ้า
ของร้านดีใจจนออกนอกหน้า เมื่อเขาเหมาหมดในราคาอันละ 20 บาท เขาเอามาวางขายดิบขายดี ในราคาอันละ 350 บาท และอีกหลายต่อหลายร้านในสิบปีที่ผ่านมา เขาได้เห็นตะเกียงน้ำมัน
ก๊าด นาฬิกาแขวน ลูกตุ้ม เตารีดถ่าน จานข้าวต้มตราไก่ วิทยุยี่ห้อพาย อาร์ซีเอ กรุนดิก พัดลมยีอ
ี เครื่องเล่นจากเสียงปากแตรแบบไขลานซึ่งอยู่ในสภาพเก่าเก็บทั้งหมดนี้ และอื่น ๆ  อีกหลาย
อย่าง ได้ทำกำไรให้กับเขามามาก

 เมื่อสั่งโอเลี้ยงเสร็จ ธงเดินสำรวจทั่วร้านเหมือนทุกครั้ง สภาพที่เห็นบอกเขาว่าร้านนี้เปิดมา
ไม่กี่ปี ของที่วางขายล้วนแต่เป็นของที่ไม่น่าสนใจทั้งสิ้น

 "ลุง...ผมมาหาซื้อของเก่าใช้แล้ว...ลุงมีอะไรจะขายไหม?"

 พอไม่พบของอยากได้หน้าร้าน เขาเริ่มถามหาของหลังร้านทันที

 "ไม่มีหรอก คนซื้อของเก่าอย่างนายนี่ มาแวะที่นี่กันบ่อย...ลุงขายจนไม่มีอะไรจะขายอีกแล้ว"

 ธงบอกตัวเองว่า ย่านนี้ได้ถูกคนร่วมอาชีพเก็บกินไปมากแล้ว ของที่เหลือจะน้อยแต่แพง

 เมื่อดูดโอเลี้ยงหมดแก้ว ธงจ่ายเงินก่อนที่จะเข้าหลังร้านไปใช้ห้องน้ำ ที่ข้างประตูห้องน้ำเขาเห็น
ลูกหมาสีสวาดตัวหนึ่ง กำลังกินน้ำจากขันที่วางตั้งอยู่

 นัยต์ตาเขาสะดุดที่ขันใบนั้น ความชำนาญบอกว่า เป็นขันสมัยกรุงศรีอยุธยา ที่นักเล่นของเก่าซื้อ
ขายกันในราคากว่า 50,000 บาท

 สัญชาตญาณอาชีพ บอกให้เขาทำเดินผ่านแบบไม่สนใจ ออกมาจากห้องน้ำธงเดินไปอุ้มลูกหมา
มาขึ้นกอดไว้ ขณะที่ตาจับจ้องอยู่ที่ขันใบนั้น เพื่อยืนยันสายตาอีกครั้ง

 "ลุง หมาตัวนี้สวยจริง ๆ ขายให้ผมมั้ย?"

 ถ้าอยากได้ก็จะขายให้

 "ลุงคิดเท่าไหร่"

 "ลูกชายเขาเอามาจากกรุงเทพฯ เห็นบอกว่าซื้อมาหลายพันอยู่เหมือนกัน"

 "ผมให้ลุงห้าพันเป็นไง?"

 "ห้าพันพอขายไได้นะ...เอ้า...ลุงขายให้"

 ธงรีบควักเงินจ่ายให้ ในใจคิดว่านี่เป็นยุทธการกุ้งฝอยตกปลากระพงโดยแท้ เขาดีใจที่แผนแรก
ผ่านไปด้วยดี ลุงหยิบชะลอมออกมา แล้วจับหมาที่พยายามขัดขืนใส่ลงจนสำเร็จ

 "แต่ลุง...ขันน้ำใบนั้น ขอซื้อเอาไปใส่น้ำให้หมาตัวนี้กินนะ"

 "ไม่ได้หรอก...ขันใบนี้โบราณเขาถือว่าให้ลาภต้องเก็บรักษาไว้"

 "โถ ลุงจะไปเอาอะไรกับความเชื่อโบราณ ถามจริงเถอะมันให้ลาภกับลุงมั้ย"

 "บ่อยไป...ตั้งแต่เอามาตั้งใส่น้ำให้หมากิน ลุงขายหมาไปได้แปดตัวแล้วนะ"