กว่าเจ้าเปี๊ยกจะบินได้
น้าแป้นบ้านแกอยู่ในสวนชานเมืองเข้าออกบ้านลำบากต้องนั่งเรือหางยาวออกมา แกรักสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ ไม่ว่าหมู,หมา,กา,ไก่ อะไรพลัดหลงมาแก่เป็นต้องรับเลี้ยงไว้โหมด
จนจะเปิดเป็นสวนสัตว์อยู่แล้ว นี่เห็นว่าปีหน้าจะจัดทัวร์ให้แวะลงเก็บค่าผ่านประตู ลูก ๆ แกก็โตกันไปหมด เห็นว่าคนเล็กเรียนอยู่ม.เกษตรฯ ป่านนี้คงเรียนจบแล้วกระมัง
สามีแก่รับราชการอะไรสักอย่างอยู่แถวเมืองกาญจนบุรี รักสัตว์พอ ๆ กัน มีอยู่วันหนึ่งสามีแก่กลับบ้านมาพร้อมกับไข่ประหลาด 3 ฟอง นำมาฝากน้าแป้นแก
ขนาดและสีแปลก ๆ แกจัดแจงเตรียมชามจะกระเทาะไข่ทำไข่เจียวให้สามีแก่กินแกล้มเหล้า สามีแกร้องลั่น "อย่าเชียวนะ นั่นมันไข่นกยูงแม่มันถูกคนยิงตาย ฉันจะเอามาฝักลองเลี้ยงดู"
ที่บ้านแกเคยเลี้ยงไก้แจ้ เลยมีตูฝักเล็ก ๆ ทั้งคู่เลยเอาไข่นกยูงไปใสตู้ฝัก ฝักไว้จนลืม ๆ ไปบ้าง จนในที่สุด 2-3 สัปดาห์ หลังจากนั้นมันก็เป็นตัวจริง ๆ แต่ได้แค่ตัวเดียว
ไข่อีก 2 ฟองไม่เป็นตัว เจ้านกยูงลูกโทนตัวนี้เป็นตัวผู้ได้ชื่อว่า "เจ้าเปี๊ยก" น้าแป้นแก่เลย กลายเป็นแม่(นก)ลูกอ่อนอีกครั้ง แก่คอยบดอาหาร ป้อนอาหาร เช็ดหน้าเช็ดตาให้กันทั้งวัน
เจ้าเปี๊ยกก็แสนเชื่อง เดินตามน้าแป้นทั้งวันเช่นกัน ตอนกลางคืนนกต้องหลับบนคอน แกก็อุตส่าห์ทำคอนไว้ให้ในห้องนอน จนทุกคนในบ้านอิจฉา สามีแกมาบ่นให้หมอฟังว่ารู้ยังงี้เอา
ไข่ไปทำไข่เจียวกินตั้งแต่วันแรกแล้ว ส่วนลูก ๆ แกเวลาเข้าบ้านต้องคอยเอามือกุมก้น เพราะกลัวแม่จะเอาอีโต้ตัดหาง เอาลูก ๆ ไปปล่อยวัด
วันหนึ่งหลังจากเจ้าเปี๊ยกอายุได้ 1 ขวบ มีจรเข้น้อย(ตัวเงินตัวทอง) ค่อย ๆ คลานเข้ามาในบ้าน น้าแป้น เห็นเจ้าเปี๊ยกกำลังเดินชมสวนหน้าบ้านยามเช้าอยู่ มันเลยวิ่งไล่กัดเจ้าเปี๊ยก
หวังว่าวันนี้จะได้กินของแปลก เจ้าเปี๊ยกก็วิ่งไม่คิดชีวิต วิ่งไปเหยียบกาวดักหนูไม่พอ ยังไปคลุกทรายต่ออีก โชคดีที่น้าแป็นได้ยินเสียงเข้าเลยเอาไม้ไล่ตีเจ้าจรเข้น้อยจนหนีไป
แหม ! มาวิ่งไล่กัดลูกชายคนเล็กได้ยังงัย แต่ผลก็คือเจ้าเปี๊ยกขาหักที่กระดูกขาส่วยปลาย (กระดูกแข้ง =Tibia) เป็นแผลแทงทะลุ เจ้าเปี๊ยกได้แต่ทำหน้าจ๋อย ๆ
น้าแป้นแกรีบจับเรือหางยาวลำแรกบึ่งมาหาหมอเลย พอหมอเห็นเข้าถึงกับส่ายหัวเลย ก็แหม ! ขานกมันมีแต่หนังเวลาเย็บปิดจะเอากล้ามเนื้อที่ไหน
มายึดหุ้มกระดูกให้อยู่กับที่ กระดูกคงวิ่งเล่นไปมาจนอักเสบแน่ ๆ แถมกระดูกก็โผล่ออกมา เกือบครึ่งนิ้ว "น้าแป้นมันหายยากนะ หากติดเชื้อมากอาจต้องตัดขานะครับ" น้าแป้นทำตาซึม
"เอาไง เอากันหมอ" วันนั้นหมอได้สอนการทำความสะอาดแผลโดยให้ทำทุกวันจนสะอาดรอ การผ่าตัด หลังจากนั้น 7 วัน น้าแป้นกลับมาใหม่ แผลสะอาดมาก หมอจัดการวางยาสลบ
(Ketamine) เข้ากล้ามอก ดึงกระดูกเข้าที่ จัดการปั้นเฝือกปูนอย่างงดงามพร้อมเจาะช่อง ทำความสะอาดแผลไปให้ ปาฏิหารย์มีจริง 21 วันหลังจากนั้นกระดูกของเจ้าเปี๊ยกต่อกันดี เดินได้สวยเหมือนเดิม
การหายสนิทของเจ้าเปี๊ยกคราวนี้ คงต้องยกความดีความชอบให้น้าแป้นที่เฝ้าดูแลแผล ให้สะอาด สะอาดจนจัดกระดูกได้ แหม ! ความรักช่างไม่มีพรมแดนจริง หมอตุ๊ |